Friday, August 31, 2018

ते दोघे, आपण आणि आपली पुढची पिढी!

ते दोघे, आपण आणि आपली पुढची पिढी!


"साधू संत येति घरा तोचि दिवाळी दसरा" हे असं काहीतरी आपल्याकडे म्हणतात.... ह्या वर्षी अमेरिकेत गणपतीबरोबर दसरा-दिवाळीसुद्धा साजरी होणार. 'चाय-सामोसा सिनेमा' ही संस्था अमेरिकेत घेऊन येतंय सुपरहिट आणि एक महत्वाचं नाटक 'आम्ही आणि आमचे बाप' ..... सप्टेंबर महिन्यात गणपती बाप्पा घेऊन येणार आपल्या लाडक्या आचार्य अत्रे आणि पु देशपांडे ह्यांना घेऊनअतिशय मोठा सण असणार आहे हा... तिकीट काढा...  ढोलवगैरे वाजतीलच ...तुम्ही मात्र तुफान हसायला तयार व्हा.

आम्ही आणि आमचे बाप यू एस टूर 
          "आम्ही आणि आमचे बाप".... शिवाजी पार्कवर गप्पागप्पांमध्ये सुचलेला हा विषय आणि त्यावर बसलेलं हे नाटक. ४ अवलिया कलाकार एकत्र येऊन झालेली ही जादू.  टीम पण कसली कडकसुरवातच होते अतुल परचुरेंपासूनखरं तर पुणेकर असून सुद्धा मला कधीच पुलंना भेटायला नाही मिळालं. पण शाळेत असताना 'व्यक्ती आणि वल्ली' पाहिलं ....मग तो कुरळ्या केसांचा तो गुटगुटीत अतुल परचुरेच हा आमच्यासाठी पुलं झाला....  कायमचा ! काय परफेक्ट बोलायचं हो तो ...जमून गेलं होतं त्याला एकदम ... साधारण त्याच काळात आलेल्या 'बे दुणे पाच' नाटकात अतिशय टवाळ्या  करणारा हा दुसरीकडे डायरेकट पुलं बनून समोर यायचा! ते बघून तर लैच आवडला होता परचुरे आपल्याला... नंतर नंतर शाहरुख बरोबर वगैरे बॉलिवूडमध्ये दिसल्यावर फार भारी वाटलं होतं.  एकीकडे परचुरे असताना समोर येतात आमचे आंड्या इंगळे.....पुणेकरांचे लाडके!
आनंद इंगळे हा का बाप माणूस आहे हे समजून घ्यायचं असेल त्यांनी तडीक 'माकडाच्या हाती शॅम्पेन आणि लग्नबंबाळ' ही नाटकं बघावीत. आपण पहिली ना भाई...! म्हणूनच आपल्याला हा माणूस किती याड काम करतो आणि धो धो हसवतो हे माहितीये... ह्या दोघांबरोबरअजून एक नमुना नाटकात आहे तो म्हणजे पुष्कर श्रोत्री. हा इसम किती वेगवेगळे रोल्स सहज करूशकतो हे आता सगळ्यांनाच माहित आहे.. पण पुष्करचा 'पुलं' ह्या विषयावर अभ्यास म्हणाइतका दांडगा आहे कि त्यावर तो बोलायला लागला कि ऐकत राहावंसं वाटतं. मध्यंतरी भाडीपाचा एक पॉडकास्ट आला पुलंवर त्यात पुष्करचे काही अनुभव ऐकताना खऱ्या पुलं फॅनच्या अंगावर काटे उभे राहतात. अशा ही  वल्ली कलारांबरोबर अजित परबपण आहेच.... हे नाटक बघितलेले लोकं त्याच्या म्युझिकबद्दल खूप कौतुक करत आहेत.  अशा या   मित्रांच्या कट्ट्यांवरच्या गप्पामधून निर्माण झालेलं हे नाटक भारत, सिंगापूर,इंग्लंड संमेलन सगळीकडे तुफान गाजलं, लोकांना आवडलं , पोट धरून प्रेक्षक हसले, 'त्या दोघांच्या' आठवणींनी प्रेक्षकांच्या डोळ्यात पाणी सुद्धा आलं. बेसिकली तुम्हाला एखादी गोष्ट/व्यक्ती  एवढी आवडलेली असते कि त्याबद्दल केलेली कलाकृती आपोआप सुंदर होऊन जाते. ह्या चौघांचं तसंच झालंय. पुलं आणि अत्रे दोघान्वरह्यांचं सच्च प्रेम आणि नितांत श्रद्धा. तीच या नाटकात पूर्णपणे उतरलीये . थोडक्यात एक अविस्मरणीय असा अनुभव द्यायला 'हेचौघे' 'त्या दोघांना' घेऊन आता अमेरिकेत येत आहेत... गणपती बरोबर दिवाळी दसरा साजरा करायची ही युनिक ऑपॉर्च्युनिटी आहे..... वाया घालवू नका... 
            खरं तर ह्या नाटकाचे जास्तीस्त जास्त प्रयोग अमेरिकेत (किंवा भारताबाहेर कुठेही) होणं ही मराठी भाषेची गरज आहे. त्याला कारण ही तसंच सिरीयस आहे. मला आठवतंय, २० एक वर्षांपूर्वी अमेरिकेतच वाढलेल्या माझ्या भावांसमोर मी 'ड्रायवर कोनने' हे जड आवाजात बोलून दाखवलं तर त्यांना त्याचा काहीही संदर्भ लागत नव्हता. माझी नक्कल वाईट असेल ही कदाचित पण त्यांना 'म्हैस, रावसाहेब वगैरे न समजण्याचं मेन कारण होतं 'वी डोन्ट नो एनिथिंग अबाउट इट'. माझ्यासाठी हा एक मोठा शॉक होता. काका-काकू दोघेही पुलंचे मेजर फॅन्स पण त्यांची पोरं त्यांना पुलं माहित देखील नाहीत!
                    काही वर्षांनी मी स्वतः अमेरिकेत आल्यावर  'तिकडून इकडे' आलेल्या बऱ्याचशा मराठी घरात सेम सीन आहे हा दुसरा शॉक मला बसला.तेंडुलकर शून्यावर क्लीन बोल्ड झाल्यावर जसं पोटात धस्स होतं तसंच तेबघून मला झालं. मराठी कुटुंबातली इकडे वाढणारी पुढची पिढी आणि हे दोन दिग्गज ह्यांची एकमेकांशी ओळख नाही!  पुलं आणि अत्रे म्हणजे खरं तर शिवाजी महाराजांनंतर जर कुठली दोन मोठी मराठी नावं येतील तर हीच... पण 'स्थलांतरित मराठी घरात' मात्र अत्रे-पुलं ना फारसं स्थान नाही.  युट्युबवर आजीआजोबा कधीतरी बघत असल्यामुळे घरात 'निवडक' का होईना पण पुलं माहित असतात पण आचार्य अत्रे? त्यांच्याबद्दल तर माहित असणारे इथे बोटावर मोजण्या इतपत लोक्स असतील. शॉट लागला ना डोक्याला ?? पण भयानक अशी वस्तुस्थिती आहे ही.

             माझ्या डोक्यातून काही हा किडा जाईना, त्यामुळेच एकदा ह्याच अमेरिकन काकाकडे त्याचे सगळे मित्र जमलेले असताना हा विषय जाणूनबुजून काढला ... पार्टीमध्ये कल्ला करणारी ती मोठी पिढी अचानक इमोशनल वगैरे झाली. मला म्हणले "खरं तर ह्याबद्दल जितका विचार करू तेवढा जास्त त्रास होतो आणि सर्वात महत्वाचं म्हणजे ह्या गोष्टीसाठी दोष फक्त स्वतःलाच द्यावा लागतो. कधी वाटतं आपली माती सोडून आपण इकडे आलो, इकडे पोरं जन्माला घातली, वाढवली मग त्यांना आपल्या तिकडच्या 'देवांबद्दल' प्रेम वाटायचा हट्ट तरी आपण का करावा??  पण किती ही काहीही म्हणलं तरी वाईट वाटतंच ... आपण ज्यांना बघून-ऐकून-वाचून मोठे झालो , ज्यांची प्रत्यक्ष भेट कधीही होतासुद्धा त्यांच्याबद्दल प्रचंड प्रेम-आपुलकी आहे अशा माणसाबद्दल आपल्या पोटच्या (आणि मनानी अमेरिकी झालेल्या) पोरांना काहीच वाटू नये ही जाणीवच मनात खोलवर टोचणारी आहे. आणि आज असे दुःख टोचलेले ह्या अमेरिकेत अनेक मराठी मनं आहेत. आपली मुलं आणि पुलं -अत्रे  ह्यांची ओळख करायचा प्रयत्न अनेक बाप करत आहेत त्या सर्वाना 'आम्ही आणि आमचे बाप' नावाची एक सोनेरी संधी आपणहून चालत आलेली आहे. आपल्या पोरांना गटणे ,नारायण वगैरेंना भेटू द्या .....  एच वन असेल , ग्रीन कार्ड एक दिवस नक्की मिळेल हो, इथं मायबोली मराठी आता आपलीच 'डिपेंडेंट' आहे...  तिलासुद्धा आपल्या मुलांबरोबर वाढू द्या!
- स्वागत पाटणकर 

अधिक माहितीसाठी चाय सामोसा सिनेमा फेसबुक पेज लाईक करा  - Chai Samosa Cinema

2 comments:

  1. Shdvatach vakya kamal . Pan mi chakka punyat rahun sudhha mazya mulimadhe te prem avad nirman karu shakat nahi hyach dukhha ahech. English madhyamache fayade tase tote hi ahetach.

    ReplyDelete
  2. Kharay...
    Aai vahilanni je japla, tell aaplyala wadhavta aala nahi yacha dukhh kayam rahnar...

    Pan prayatna asel ki mulanna PuLa aani Marathi mahit asawa...

    ReplyDelete